Informacje dla nastolatka – Psycholog Paulina Kukorowska-Adamska

DROGI NASTOLATKU, prawdopodobnie dużo się u Ciebie zmienia, z rodzicami nie zawsze dogadujesz się jak wcześniej, czasem też nie uważasz za bezpieczne mówienie im wszystkiego, a rówieśnicy nie zawsze potrafią pomóc. Możesz sprawdzić czy spotkania z psychologiem to coś dla Ciebie, zwykle umawiamy się najpierw na dwa, trzy spotkania, żebyś mógł sprawdzić jak może wyglądać taka praca i czy jestem osobą, z którą się dogadujesz.

Pamiętaj, że nawet jeśli spotkania były pomysłem twoich rodziców lub innej osoby dorosłej, to w naszej pracy zawsze TY JESTEŚ moim KLIENTEM i Twoje cele są dla nas najważniejsze, pracujemy nad tym, nad czym ty chcesz pracować.

Poniżej odpowiadam na pytania, które czasem nastolatki mają przed pójściem do psychologa czy psychoterapeuty.

Nie. Obowiązuje mnie tajemnica zawodowa.

Jeśli jesteś niepełnoletni, rodzice maja prawo wiedzieć ogólnie czego dotyczy praca, ale nie znają szczegółów. Kontaktuje się z nimi zawsze w porozumieniu z Tobą. Razem decydujemy, co dobrze by było żeby rodzice wiedzieli.

Wyjątkiem od tajemnicy zawodowej jest sytuacja zagrożenia Twojego życia lub zdrowia, w takich sytuacjach prawo zmusza mnie do poinformowania Twoich rodziców/opiekunów prawnych.

Nie, zupełnie nie takie jest moje zadanie. Będę pytać i słuchać oraz podsumowywać to, co od Ciebie usłyszałam tak, żeby ułatwić Tobie ułożenie sobie co dla Ciebie jest najważniejsze, czego chcesz i jak możesz to osiągnąć, biorąc pod uwagę swoje wartości, umiejętności itp. A jeśli uznasz, że chcesz wprowadzić pewne zmiany, będę razem z Tobą ustalać ćwiczenia, zadania na sesji i w codziennym życiu, które pomogą Tobie osiągnąć Twoje cele. Czasem podzielę się z Tobą swoją wiedzą czy opinią na jakiś temat, ale nie po to, żeby Cię pouczać, tylko żeby sprawdzić co Ty o tym myślisz.

Osobiście nie lubię tego słowa „nienormalny”, nawet trudno powiedzieć co jest „normalne”, prawda? Może być tak, że przychodzisz do psychologa, bo masz jakieś trudności. Czasem trudności tak się nasilają, że możemy powiedzieć, że istnieje jakieś zaburzenie lub choroba. Nawet jeśli tak jest u Ciebie, to nie Twoja wina. Składają się na to różne czynniki – związane z genami, temperamentem, doświadczeniami. Obecnie np. bardzo dużo ludzi ma zaburzenia lękowe bądź zaburzenia nastroju, a na pewno każdy z nas czasem doświadcza różnych trudności – w tym sensie wszystkie są „normalne”. Nasza praca może dotyczyć leczenia określonego zaburzenia a może mieć bardziej charakter rozwojowy (czyli nie masz żadnego zaburzenia, uczysz się sposobów jeszcze lepszego radzenia sobie z różnymi sytuacjami, z emocjami itp.).

Psycholog to ktoś, kto skończył studia psychologiczne, ma tytuł magistra psychologii, który potwierdza jego wiedzę na temat ludzkiej psychiki. Diagnozuje, konsultuje, wspiera, udziela porad.

Psychoterapeuta to ktoś, kto po studiach, przeszedł jeszcze 4 letnie szkolenie w prowadzeniu psychoterapii czyli potrafi leczyć różne zaburzenia i trudności poprzez określone zmiany w myśleniu i zachowaniu. Zwykle psychoterapeuta jest psychologiem lub psychiatrą, ale zdarzają się psychoterapeuci po innych kierunkach studiów.

Psychiatra to lekarz (ukończył studia medyczne) specjalizujący się w leczeniu zaburzeń psychicznych lekami.

Czasem można wybrać czy wolimy się leczyć psychoterapią czy farmakoterapią (lekami). W przypadku bardziej nasilonych trudności warto połączyć jedno i drugie dla lepszych i bardziej trwałych efektów. Czasem na początku jest potrzebna farmakoterapia, żeby stan danej osoby pozwalał na rozpoczęcie psychoterapii. Istnieją też trudności psychiczne, które mają takie silne podłoże biologiczne (np. są spowodowane nierównowagą różnych substancji w mózgu), że leki są najlepszym rozwiązaniem a psychoterapia jest tylko wspierająca. W większości spraw jednak pierwszym polecanym sposobem jest psychoterapia, która choć wymaga więcej wysiłku, to jednak umożliwia nauczenie się takich sposobów myślenia i reagowania, które dają trwałą poprawę i bez skutków ubocznych, które są związane z lekami. A badania pokazują, że zarówno farmakoterapia jak i psychoterapia mogą doprowadzić do podobnych zmian w funkcjonowaniu mózgu.

Na pierwszym spotkaniu zadaje Tobie pytania, żeby Cię lepiej poznać, ale Ty też możesz zadawać mi pytania, jeśli chcesz mnie poznać lub dowiedzieć się czegoś o terapii. Oboje możemy też powiedzieć, że na jakieś pytania nie chcemy odpowiadać. To jest zupełnie ok., mówisz tyle, na ile jesteś gotowy. Czasem łatwiej jest poznawać się nie tylko przez rozmowę, ale też przez gry, ćwiczenia, robienie czegoś razem. Zwykle mam przygotowane różne propozycje zadań, gier – Ty wybierasz, co jest dla Ciebie ok zrobić. Czasem będę Cię prosiła o wypełnienie jakiś kwestionariuszy, które pomogą mi w krótszym czasie zdobyć więcej informacji, by jak najlepiej przygotować dla Ciebie kolejne spotkania.